Faksimile 0687 | Seite 1509
Weel Wefel Weelern Wefse
Wēēl: s. Wehl etc. Wêf~el, n., –s; uv.:
mund- artl., bei Adelung: 1) Einschlag des Gewebes; Gewebe. 2) Wabe, dazu: Die Biene wefelt [baut].
~ern: s. wabbeln, Anm. Wéfse: s. Wäffe.