Faksimile 0515 | Seite 1337
Faksimile 0515 | Seite 1337
Tonika tonisch Vertoning
* Tōn~ika (nlat.), f.; –s:
Mus.: der Grundton der Tonleiter. Sulzer 4, 549.
~isch, a.:
1) (gr., s. Ton 1) Arzn.: spannend, straffend, stärkend: T–e Mittel (oder Tonika). 2) (nlat.) Mus.: T–e Dominante, die der Tonika. Sulzer 1, 702; T–e Accorde, die der Tonika oder Dominante etc.
Vertōning: s. Ton, Anmerk.