Faksimile 0906 | Seite 898
Kenster
Kénſter, m., –s; uv.: (mundartl.) 1) Miſtel
(ſ. d.). Fleming J. 363b. 2) Schrank: Sein Mund
leit [liegt] in ſeinem Herzen verborgen in dem K–lein dort
hinten. Keiſersberg Sünd. 82a; Känſterlein. Fiſchart B. 7b ꝛc.