Faksimile 0902 | Seite 894
Kendel Kender Kengel
Kén~del, m., –s; uv. ꝛc.: ſ. Kanal, Anm. ~der,
m., –s; uv.: in mittelalterl. Bauk. Feuerſtelle eines
Zimmers, Schornſtein. Brugger 2, 156. ~gel, m.,
–s; uv.: (vralt.) Stengel, ſ. Schm.; = Stoppel.
Nemnich; Die K. [Kiele] der Federn. Eppendorf 221; Feder-K.
Fiſchart B. 27b; Büchſenmeiſt. 33 ꝛc.; Rotz-K., aus der Naſe
herabhängender Rotz ꝛc.