Faksimile 0545 | Seite 537
Gängerei gängerisch Gängern
Gänger~ēī, f.; –(e)n: das Treiben eines Gängers
(ſ. d. u. Zſſtzg.), z. B.: Was ſind Das für dumme
Doppel-G–n?! Prutz Woch. 134; Alsdann ade, Fuß-G.!
Langbein 2, 201; Die Müßig-G. ꝛc. ~iſch, a.: dem
Weſen eines Gängers (ſ. d. u. Zſſtzg.) gemäß: Ein
müßig-g–er Hang. Schlegel Haml. 1, 2; Jene müßig-g–en
Flegel. Seydelmann 157 ꝛc. ~n, ſ. Spaziergänger.