Faksimile 0381 | Seite 373
erlen Erlicht
Erl~en, a.: von der Erle, dazu gehörig: Die e–en
Bretter. Krünitz 6, 655 ꝛc. ~icht, n., –(e)s; –e: Erlen-
gebüſch: Im fernen Brūch, wo Kibitz und Schnepfen ſich
bergen, ſchattete E. HMaſius (Hausbl. 1855) 1, 283.