Faksimile 0381 | Seite 373
erlen Erlicht
Erl~en, a.:
von der Erle, dazu gehörig: Die e–en Bretter. Krünitz 6, 655 etc.
~icht, n., –(e)s; –e:
Erlengebüsch: Im fernen Brūch, wo Kibitz und Schnepfen sich bergen, schattete E. HMasius (Hausbl. 1855) 1, 283.