Faksimile 0215 | Seite 207
Brechen
II. Bréchen, n., –s; 0: ſubſtant. Inf. ſ. I. und
Zſſtzg., darunter z. B.: Das Kopf-, Lanzen-, Ehe-, Wort-
B. ꝛc., namentl. aber konkret mit uv. Mz., z.B.: Ge-,
Ver-B. (vgl. auch Zſſtzg. von Bruch).