Faksimile 0174 | Seite 166
Blicker blickern
Blícker, m., –s; uv.: Perſon, die blickt: Der B.
in dem Himmel ſah | das Böſe. Schubart 2, 318; B–in ꝛc.
~n, intr. (haben): wiederholentlich Blicke werfen.
Gryphius 1, 422; Zſſtzg. wie bei blicken.