Faksimile 0164 | Seite 156
blattig blättig
Bláttig, blä́ttig a.: in Zſſtzg. zuw. ſtatt blätte-
rig, ſ. d. 2, z. B.: Rauhblattig. Campe; Eine ſpärliche
acht- bis zwölfblättige Krone. Burmeiſter gB. 2, 225; Ein-
blattig, neben vielblättrig ꝛc., doch im Ganzen ſelten.