Faksimile 0972 | Seite 964
knurrig
Knúrrig, a.: knurrend, nam. als dauernde Eigen-
ſchaft: Jener Hund, | deſſen k–es Gebelle | widerhallet in
der Rund. Heine Lied. 301; Mürriſcher Bediente, der k. war
wie ein böſer Hund. Hackländer Tag. 1, 211; Das k–e Weib.
Muſäus M. 5, 149 ꝛc.