Faksimile 0242 | Seite 234
büblich
Bǖblich, a.: in Bubenart; woran man den Kna-
ben erkennt: Reden lieblich, doch b. Schuppius 805; Eine
wahre Wolluſt, Venus und ihn zugleich zu ſehen, das Weib-
liche und üppig B–e des Gewächſes. Heinſe Ard. 2, 217.