Faksimile 0238 | Seite 230
Brunz Brunze
Brúnz, m., –es; Brünz(e). ~e, f.; –n: Urin,
Harn (ſ. Brunnen, Anm.): Die Brünz von zweien an-
deren Thieren ſind auch wunderbarlich. Eppendorf 71 ꝛc.