Faksimile 0236 | Seite 228
Bruk Bruke
Brūk, m., –(e)s; –e (Schiff.): kurzes dickes
Tau, Etwas zu befeſtigen; getheertes Segeltuch, das
Eindringen von Waſſer zu verhindern. ~e, f.; –n:
Kohlrübe Goltz 1, 91, ſ. Wruke u. Rauke.