Faksimile 0160 | Seite 152
Blasius
Blāſius, m., uv.; –ſe: Eigenn. ſ. bläſeln, in der
Volksſpr. die dgl. fremde Endungen liebt (ſ. Blaſiaſt,
Buckelorum, Pfiffikus ꝛc.) als Perſonifikation des bla-
ſenden Windes; eines Rauſches. Schmeller; in der
Gaunerſpr.: Bläſi, das blähende Schaf. Simpliciſſimus
1, 254; 413 (vgl.: Schmeller bläßen, engl. bleat vom
Schafgeſchrei).