Faksimile 0258 | Seite 1080
Serai Serail Seraph
* Sēr~āi (pers., z. B. w. 9, 226), ~ail (frz. ßerálj), m., n., –s, uv.; –s:
Palast des Sultans; Harem (s. d.) darin.
~aph (hebr.), m., –s; –im (–s, –e):
Engel höherer Ordnung, vgl. Cherub, Anm., z. B. Ez.: S. Kosegarten Po. 1, 73; W. 25, 93 etc.; übertr.: Der Wald-S. (–⏑–). L. 1, 114, frommer Waldbruder etc. (s. u. W. 10, 21); Mz.: S–e. Danzel 280 etc.; S–im. Jes. 6, 2 ff.; Arndt 325; W. 15, 191, auch als Ez. 25, 60 etc. mit der neuen Mz.: S–ime. OMüller Stadtsch. 1, 235; Plönnies Mar. 169 etc.; ferner Mz.: S–in. W. 11, 227, auch (iron.): Sankt Franzens fette S–īnen. 10, 21, Franziskaner etc. Fortbild.: Serāphisch. Sch. 116b; Zachariä 2, 258 etc.; Ein seraphīnscher Mund. Creuz 1, 118; L. 1, 17 etc. (s. englisch); auch: Wieland, der sich .. vom Seraphenthum seines Bodmer’s .. losgesagt. Danzel 406.